Wat bracht jou waar je nu staat?

Het is inmiddels zo’n 14 jaar geleden dat ik uit mijn depressie kwam. En ik ben trots op waar ik nu inmiddels sta. In dit persoonlijke blog neem ik je mee. Omdat ik hoop dat jij hier op een bepaalde manier inspiratie uit kunt putten en ideeën krijgt om door te pakken en te werken aan de dromen die jij voor ogen hebt. En door na het lezen van dit blog terug te kijken naar wat je heeft gebracht naar waar je nu staat. Lees mijn verhaal.

De instorting

14 jaar geleden stortte ik dus  in. Precies rond deze tijd (ik schrijf dit blog in november); december kwam eraan.

Ik had een leven dat bestond uit een fijn huwelijk (tenminste, dat zou het als je alle voorwaarden bekijkt moeten zijn), een prachtig kind, een mooi huis en een inkomen dat ervoor zorgde dat ik alles kon krijgen wat ik maar wilde. Dat inkomen kwam vooral van mijn man. Ik was zelf net gestart als freelance tekstschrijver. Mijn grootste klant was Jan Linders Supermarkten: ik werkte als freelance foodjournalist voor het ‘Echt genieten!’-magazine. Een supermarktmagazine en het antwoord van Jan Linders op de Allerhande van Albert Heijn.

Mijn man vond mijn freelanceambitie niet zo heel tof, kort door de bocht gezegd. Zijn visie was dat ik dit niet hoefde te doen. Er was genoeg om van te leven. Dat maakte hij me wel duidelijk. Maar op een bepaalde manier had ik ook het gevoel dat hij het vertrouwen niet had dat ik goed genoeg zou zijn voor wat ik deed.

Dat was wel mijn thema sowieso. Niet goed genoeg. Niet goed genoeg voor mijn werk. Niet goed genoeg als moeder. Niet goed genoeg als partner. Niet goed genoeg als mens. Niet goed genoeg. Alles wat ik deed leek uit een vorm van bewijsdrang te komen, alsof ik wilde bewijzen dat ik wél goed genoeg zou zijn.

Omdat mijn moeder mij had grootgebracht met de gedachte: je moet altijd voor jezelf kunnen zorgen, was het (on)afhankelijkheidsstukje ook een ‘ding’. Ik wilde mijn eigen inkomen verdienen en niet met een knipoog en een vraag al krijgen wat ik graag wilde. Dat voelde niet goed.

Nog een keer kort door de bocht: ik deed alles om me te bewijzen en een eigen inkomen te creëren.

Nu, jaren later weet ik dat er nog veel meer in mij speelde, maar dit is een belangrijk deel. Het huwelijk ging, door een duidelijk destructieve actie van mijn kant uit, stuk. Geloof me, ik weet hoe ontzettend pijnlijk schuldgevoel kan zijn en wat dat met een mens kan doen.
We gingen uit elkaar, kozen voor co-ouderschap, en daar zat ik op mijn flat. Compleet nieuw ingericht. Alles donkerbruin, grijs en zwart. De rode keukenstoelen fleurden de boel nog een klein beetje op.

Wanneer mijn dochter er niet was, lag ik in bed. Ik sleepte me uit bed om te werken (inmiddels werkte ik aan mijn eerste boek in opdracht), of voor een van de weinige vrienden of vriendinnen die ik nog over had en die even kwam kijken hoe het met me ging. Als mijn dochter er wel was, deed ik alles wat een moeder doen moest. En niet meer dan dat.

De omslag

De omslag kwam toen ik mezelf afvroeg hoe het zou verlopen als ik mijn hoofd in de oven zou stoppen.

Direct toen ik het me afvroeg voelde ik het in mijn lijf.
Dit was niet goed. Dit was niet hoe het leven voor mij was bedoeld.
Ik had een dochter op de wereld gezet die een andere moeder verdiende.
En ik zou zelf die moeder zijn.

Ik pakte de telefoon en belde de huisarts. En van daaruit begon mijn reis.

Een reis in persoonlijke ontwikkeling

Ik was zoveel negatiefs gaan geloven over mijzelf (dat er door het stukgaan van mijn huwelijk niet beter op werd) dat ik niet meer het idee had dat ik een aanvulling zou zijn op deze wereld.
Daar moest ik mee aan de gang want ik wist ook dat dat idee niet klopte.

De huisarts dus. Psychische hulpverlening. Ik ben gaan lezen. Las honderden (zelfhulp)boeken over hoe het werkt met je mind en je gevoel. Ik werkte aan mezelf met psychotherapeuten en coaches op allerlei gebied. Ik ging op retraite en maakte yoga onderdeel van mijn leven. En nog steeds doe ik alles van dat. 

In alle jaren tot aan nu heb ik heel veel geleerd. Nieuwsgierig naar wat zoal? 11 van de wijze lessen die ik op heb gedaan in deze reis in persoonlijke ontwikkeling bespreek ik in deze episode van de Podcast van Betekenis:

Maar wat ik dagelijks ben gaan doen is dit.

Mijn morning pages schrijven. Elke dag. Als start van de dag.

De kracht van schrijven

De morning pages. Van Julia Cameron uit The Artist’s way. Onderdeel van haar methode om de creativiteit van geblokkeerde kunstenaars weer te laten stromen.

Door de morning pages ontdekte ik de kracht van schrijven.
Daar startte ik met het verwerken en opruimen op papier. Alles wat gebeurd was in mijn leven passeerde de revue, alles wat me bezighield kwam voorbij, het ging over vroeger en over later en over wat speelde in het nu. Ik werkte op papier aan het niet goed genoeg zijn, aan het schuldgevoel, aan de boosheid die ik in me had, aan mijn slachtofferrol, aan alles wat ik in me had en wat ik tegenkwam – dat leek te werken tegen mij.

Ik deed alles wat maar een oefening leek te zijn. Als er in een boek of magazine iets stond wat ik kon doen om te werken aan mijzelf, deed ik het. Kreeg ik een opdracht van een coach, deed ik die. Ik deed het allemaal. Op papier. Ik ontwikkelde een voorliefde voor quotes die opdoemden uit het niets maar mij enorm aanspraken, ook die schreef ik allemaal op. Zo ontdekte ik de functie van synchroniciteit die ik steeds bewuster in ging zetten. Echt waar: ik deed het gelijk.

Ben jij ook benieuwd naar de morning pages? Je kunt nu een speciale combinatie bestellen via deze link:

Meer over deze programma’s kun je lezen via de knoppen hiernaast.

Meedoen kan altijd: je kunt starten wanneer je wil. Even: je hoeft niet in een diep dal te zitten om dit te gaan doen, zeer zeker niet.

De programma’s zijn als een verrijking van het leven gemaakt. En hoe die verrijking er uiteindelijk uitziet is voor iedereen uniek.

Deze twee schrijfprogramma’s zijn voorbeelden die duiden waar ik nu sta. En het verhaal dat ik deel met dit blog is wat mij bracht tot op deze plek.

Wat bracht jou waar je nu staat?

Er wordt wel eens aangegeven dat ieder mens in het leven een diep dal tegenkomt dat de weg inleidt naar ongekende groei. Bij mij was het de instorting, de depressie, maar dit hoeft voor jou helemaal niet zo te zijn.

14 jaar geleden gaf ik niets meer voor mijn leven. De lessen die ik daardoor kreeg leerden mij dat mijn leven juist álles is voor mij: het mooiste dat bestaat. Met alle ups en ook de downs.
Het is de kunst te leren surfen op de golven van het leven, in de tijd die je is gegeven. Die kunst gaan verstaan, daar gaat het om. En genieten van wat dat brengt.

Op een diepere laag bekeken is alles wat ik doe en creëer met Tekstgericht, 365Geluk en de uitgeverij dat wat ik teruggeef als dank.
Mijn bijdrage aan de levens van anderen, door vanuit mijn kennis, kunde en talenten van betekenis te zijn voor wie dat gebruiken kan. Dat is de basis van mijn ondernemerschap en alles wat ik creëer voor jou.

Logische vervolgvraag voor jou nu (en meteen een mooie schrijfoefening):

Wat bracht jou tot waar je nu staat?
Waarom doe jij wat je doet?
En wat hebben die te maken met elkaar?

Ik hoop je te hebben geïnspireerd om ook zelf achterom te kijken en te ontdekken waar je het kunt verbinden aan elkaar.
Schrijf er je eigen blog over eventueel en feel free het te delen! Zet de link naar je blog gewoon in een reactie op dit bericht.
Een prachtige oefening en ik lees graag jouw verhaal …

Lieve en dankbare groet,

Marianne

Meer blogs